verbijsterd in het hart van wat je plicht zou moeten zijn
Srimad Bhagavad Gita Zoals Ze Is, Hoofdstuk 2, TEXT 7:
kārpaṇya-doṣopahata-svabhāvaḥ
pṛcchāmi tvāṁ dharma-sammūḍha-cetāḥ
yac chreyaḥ syān niścitaṁ brūhi tan me
śiṣyas te ’haṁ śādhi māṁ tvāṁ prapannam
pṛcchāmi tvāṁ dharma-sammūḍha-cetāḥ
yac chreyaḥ syān niścitaṁ brūhi tan me
śiṣyas te ’haṁ śādhi māṁ tvāṁ prapannam
Woord-voor-woord-vertalingen:
kārpaṇya
— van vrekkigheid; doṣa
— door de zwakheid; upahata
— gekweld worden; sva-bhāvaḥ
— kenmerken; pṛcchāmi
— ik vraag; tvām
— aan Jou; dharma
— religie; sammūḍha
— verward; cetāḥ
— in het hart; yat
— wat; śreyaḥ
— het beste; syāt
— kan zijn; niścitam
— vertrouwelijk; brūhi
— vertel; tat
— dat; me
— aan mij; śiṣyaḥ
— discipel; te
— Jouw; aham
— ik ben; śādhi
— onderricht; mām
— mij; tvām
— aan Jou; prapannam
— overgegeven.
Vertaling:
Ik weet niet meer wat mijn plicht is en ben door een
vrekkige zwakheid mijn evenwicht kwijt. In deze toestand vraag ik Je me met
zekerheid te vertellen wat het beste voor me is. Ik ben nu Je leerling en geef
me volkomen aan Je over. Alsjeblieft, onderricht me.
Uitleg:
Het hele systeem van materiële activiteiten is voor
iedereen een bron van verwarring; zo werkt de natuur. Bij elke stap raken we
verward en daarom moeten we een bonafide spiritueel leraar benaderen die de
juiste begeleiding kan geven om het doel van het leven te volbrengen. De hele
Vedische literatuur raadt ons aan een bonafide spiritueel leraar te benaderen
om vrij te raken van de complicaties van het leven, die ons overkomen zonder
dat we dat willen. Het is als een bosbrand die om de een of andere reden woedt
zonder door iemand aangestoken te zijn. Op dezelfde manier bevindt de wereld
zich in een situatie waarin de problemen van het leven vanzelf verschijnen
zonder dat we deze verwarring willen. Niemand wil brand, maar toch is het er en
we staan perplex. De Vedische wijsheid raadt ons daarom aan dat, als we een
oplossing willen voor de moeilijkheden van het leven en we de wetenschap van de
oplossing willen begrijpen, we een bonafide spiritueel leraar moeten benaderen,
die verbonden is met de opeenvolging van discipelen. Wie een spiritueel leraar
heeft, wordt verondersteld alles te weten. Men moet daarom niet in deze
materiële verbijstering blijven, maar men moet een spiritueel leraar benaderen.
Dat is de betekenis van dit vers.
Wie is degene die omgeven wordt door materiële
verwikkelingen? Het is degene die de problemen van het leven niet begrijpt. In
de Bṛhad-āraṇyaka Upaniṣad (3.8.10) wordt een verward persoon als volgt
beschreven: yo vā etad akṣaraṁ gārgy aviditvāsmāl̐ lokāt praiti sa kṛpaṇaḥ.
‘Degene die niet als een mens een oplossing zoekt voor de problemen van het
leven en die zo net als katten en honden de wereld verlaat, zonder dat hij de
wetenschap van zelfrealisatie begrepen heeft, is een vrekkig persoon.’ Deze
menselijke levensvorm is een zeer waardevol bezit voor het levend wezen, dat
hem kan gebruiken om de problemen van het leven mee op te lossen; wie deze
mogelijkheid niet aangrijpt, is daarom een vrek. In tegenstelling tot de vrek
is er ook de brāhmaṇa of degene die intelligent genoeg is dit lichaam te
gebruiken om alle problemen op te lossen. Ya etad akṣaraṁ gārgi viditvāsmāl̐
lokāt praiti sa brāhmaṇaḥ.
De kṛpaṇa’s, de vrekkige personen, verspillen hun
tijd in de lichamelijke levensopvatting door hun sterke vereenzelviging met
familie, samenleving, land enz. Op basis van externe, lichamelijke aantrekking
is men vaak gehecht aan het familieleven, dat wil zeggen: vrouw, kinderen en
andere familieleden. De kṛpaṇa denkt dat hij in staat is om zijn familieleden
tegen de dood te beschermen of hij denkt dat zijn familie of samenleving hem
van de afgrond van de dood kan redden. Zulke gehechtheid aan familie is ook
aanwezig in de lagere diersoorten, die ook voor hun kinderen zorgen.
Intelligent als hij was, begreep Arjuna dat zijn genegenheid voor zijn
familieleden en zijn verlangen om hen tegen de dood te beschermen de oorzaken
waren van zijn verwarring. Hoewel hij begreep dat zijn plicht om te vechten op
hem wachtte, kon hij, door zijn vrekkige zwakheid, toch zijn plichten niet
vervullen. Daarom vraagt hij Heer Kṛṣṇa, de allerhoogste spiritueel leraar, om
hem de uiteindelijke oplossing te geven. Hij geeft zich over aan Kṛṣṇa als een
discipel. Hij wil geen vriendelijke gesprekken meer. De gesprekken tussen
meester en discipel zijn ernstig en Arjuna wil nu zeer ernstig spreken met de
persoon die hij als zijn spiritueel leraar erkent. Kṛṣṇa is daarom de
oorspronkelijke spiritueel leraar van de wetenschap van de Bhagavad-gītā
en Arjuna is de eerste discipel die de Gītā leert begrijpen.
De manier waarop Arjuna de Bhagavad-gītā leert
begrijpen, wordt in de Gītā zelf beschreven. Toch zeggen dwaze, wereldse
geleerden dat men zich niet aan de persoon Kṛṣṇa hoeft over te geven, maar aan
‘het ongeborene in Kṛṣṇa’. Er bestaat geen verschil tussen het in- en
uitwendige van Kṛṣṇa; wie dit niet begrijpt, maar toch de Bhagavad-gītā
probeert te begrijpen, is een grote dwaas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten